De reis
In mei en juni 2019 ben ik van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Sevilla gefietst. Ik heb overnacht in goedkope hotels, hostels en B&B's. Voor de heenreis naar Saint-Jean-Pied-de-Port ben ik met de fietsbus meegegaan. Voor de terugreis vanuit Zuid-Spanje ben ik met enkel handbagage met het vliegtuig terug gekomen. De fiets is door de firma Soetens Transport later thuis afgeleverd.Route
Vrijdag 17 mei
Proloog, naar Saint-Jean-Pied-dePort 🇫🇷
Eigenlijk zou ik hier nu niet moeten zijn. Het was helemaal niet de bedoeling. Ik zou een weekje door Vlaanderen gaan fietsen met de tent. Misschien later, maar nog helemaal niet zeker, zou ik dan eind september een fietstocht door Spanje doen. Maar toen werd een geplande cursus verplaatst van het voorjaar naar het najaar. Dus eind september geen tijd meer voor een langere fietstocht en dus verplaatste ik mijn vakantie naar het voorjaar.
En nu zit ik hier in een bus op de ringweg van Parijs. Bestemming Saint-Jean-Pied-de-Port aan de voet van de Franse Pyreneeën. Ik vermoed dat ondanks mijn aanwezigheid de gemiddelde leeftijd in de bus nog steeds op een AOW-gerechtigde leeftijd uitkomt. Maar wat zou het. Leuk om iedereens plannen te horen. Sommigen gaan op de fiets terug naar huis, anderen blijven daar in de buurt en 1 man begint aan een rondrit van 4.000 kilometer. En ik ga naar Sevilla.
Klaar voor vertrek
Ik ben al 13 uur onderweg, eerst met de trein naar Amsterdam, en toen met de bus nog langs Utrecht en Breda. En die gekantelde vrachtwagen bij Lille hielp natuurlijk ook niet. U begrijpt dat dit onderdeel van de vakantie niet mijn favoriete is. Morgenochtend rond 8u eindigt dit noodzakelijke kwaad en kan de vakantie echt beginnen!
Zaterdag 18 mei
Van Saint-Jean-Pied-dePort 🇫🇷 naar Laruns 🇫🇷
En nog meer goed nieuws: het was droog! Of toch grotendeels. Verder ging het vandaag door een mooi golvend, groen landschap met voornamelijk agrarische dorpjes en weinig horeca.
Het laatste stuk liep de weg gestaag maar nergens stijl wat op. Na 120 km was ik in Laruns, een klein wintersportdorpje in de Pyreneeën. Ik overnacht in een hostel met 42 bedden. Volgens mij ben ik de enige gast, dus heb ik een 10-persoons kamer voor mezelf.
Iemands familie misschien?
Aan de voet
Zondag 19 mei
Gegokt en verloren
Tuurlijk had ik bij het ontbijt al gezien dat het regende. Maar het zou in de ochtend allemaal wel meevallen en dus ging ik toch.
Toch maar rechtsaf
Het bleef regenen en dat ik een sneeuwschuiver tegenkwam was al een veeg teken. Maar ik fietste door en het ging best lekker.
De col de Pourtalet is 30 km lang tegen gemiddeld 5%. Op de top is de grens met Spanje en daarachter zou naar verluid de zon zijn. Alleen nog even de col over.
Wel erg mooi
Behalve dat ik, ondanks de regenkleding, steeds meer doorweekt raakte, werd het ook steeds kouder. Na 20 km op 1200m hoogte was het gestopt met regenen. Er vielen dikke vlokken sneeuw. Tijd om even te schuilen, zó koud..
Het was me inmiddels wel duidelijk dat ik de top van de col vandaag niet ga bereiken. Als het op 1200m al zo slecht is, dan zal het op 1800m vast niet beter zijn. Veiligheid voorop, ik moet ergens een slaapplek zoeken.
In de bar langs de route warm ik op naast de houtkachel met een bakje koffie. Er is helaas geen accommodatie in de buurt. Ik moet 6 km terug naar Gabas waar een hotel is. Ik heb geen keuze en dus daal ik klappertandend weer een stuk af. Daar blijkt het hotel gesloten te zijn. De aardige mevrouw van het aangrenzende restaurant waagt er nog een telefoontje aan maar helaas: fermee.
Waar is dan wel accommodatie? Verder afdalen, nog eens 8 km. Daar kan ik wel terecht. De kachel op de kamer gaat aan. Na een douche begint er langzaam weer bloed door mijn benen te stromen.
Per saldo heb ik vandaag 34 km gefietst en ben ik maar 6 km opgeschoten. Voor morgen zijn de weersverwachtingen gelukkig goed. Dan een nieuwe poging!
Maandag 20 mei
Van Eaux Chaud 🇫🇷 naar Murillo de Gallego 🇪🇸
De eerste 14 kilometer van de klim kwam me bekend voor. Al waren de omstandigheden vandaag beduidend anders dan gisteren. Vandaag was het op de klim gerust wel fris en bewolkt, maar goed te doen. De laatste kilometers met sneeuw langs de kant van de weg.
Sneeuw langs de weg
Symbolisch of niet brak op de top, op de grens met Spanje, de zon door.
Top van de Col du Pourtalet
Spanje, 100 meter verder
Na een frisse maar mooie afdaling, kwam ik in een aaneenschakeling van adembenemende landschappen. Steeds nam ik me voor nu een stuk door te fietsen, maar dan moest ik toch weer stoppen voor een foto. Ik vond het schitterend!!
Tijdens de afdaling
Beneden
Kleine wegonderbreking
Steeds ruiger
Wild west
Na 130 kilometer kwam ik aan in Murillo de Gallego, een schilderachtig, middeleeuws dorpje in Aragon.
Dinsdag 21 mei
Van Murillo de Gallego 🇪🇸 naar Zaragoza 🇪🇸
Nu de Pyreneeën definitief achter me liggen, wordt het landschap wat vriendelijker. Graanvelden met bloemen in de bermen kenmerken het golvende landschap.
Bloeiende bermen
Mooi dorpje
En dus peddelde ik rustig verder zuidwaarts. Was er dan niets te klagen vandaag? Nou goed, de windrichting dan. Al sinds gisteren heb ik tegenwind, maar het waait gelukkig niet heel hard, windkracht 2 á 3.
Na krap 100 kilometer was daar dan Zaragoza, een middelgrote stad in de provincie Aragon. Hier ga ik de rest van de dag en morgen de toerist uithangen.
Zaragoza
Woensdag 22 mei
Zaragoza 🇪🇸
De geschiedenis van Zaragoza gaat terug tot de eerste eeuw voor Christus. Naast de Romeinen hebben ook de Moren hun sporen achtergelaten.
Er is een museum gewijd aan de uit Zaragoza afkomstige kunstenaar Francisco Goya. Indrukwekkend zijn ook de basiliek "El Pilar" en het Moorse paleis De La Aljaferia. En alles op loopafstand. Nadat ik gisteren het Goya-museum en El Pilar heb bezocht, ben ik vanmorgen naar het Aljaferia gelopen. Echt schitterend!
Palacio de la Aljaferia
Typische Arabische bogen
Zaragoza is niet zo toeristisch, maar door de vele terrasjes en bezienswaardigheden zeker wel de moeite waard.
De verleiding om te fietsen is overal, maar ik laat me niet vermurwen 💪
Donderdag 23 mei
Van Zaragoza 🇪🇸 naar Gotor 🇪🇸
Mocht je vanavond in de buurt zijn van het 326 zielen tellende dorpje Gotor in de provincie Aragon, kom gerust langs! Ik heb nog genoeg bedden vrij!
Normaal hou ik er niet van om vooraf al de overnachting te boeken. Juist de vrijheid om zo ver te gaan als ik op dat moment wil, vind ik zo prettig aan deze manier van reizen.
Maar ook mijn drang naar avontuur heeft grenzen. Ik reis nu door dunbevolkt gebied waar ik soms langer dan een uur geen mens tegenkom en dan zorg ik wel dat ik vooraf de accommodatie boek. En het enige dat ik kon vinden in een straal van 20 kilometer was dit achtpersoons inpandige vakantiehuis.
Halverwege de rit vandaag kwam ik een aardig stel tegen, die de reis in tegengestelde richting fietst. Van hen hoorde ik dat in Gotor geen restaurant of winkel is. In Illueca ging ik daarom alvast boodschappen doen en met een tas vol lekkernijen in mijn linkerhand, fietste ik de laatste 3 kilometer.
De enorm aardige uitbaters lieten me, voorzien van Spaans commentaar, alle drie de slaapkamers en twee badkamers zien, leenden me een kurkentrekker en gaven me een schaaltje kersen.
En de rit vandaag? Ik denk dat de foto's het verhaal verder wel vertellen.
Wie weet tot vanavond en anders adios!
Wie weet tot vanavond en anders adios!
Een herder op pad
Hier heeft niemand er last van
Tomatino's
Cowboys- en indianenlandschap
Wegafzetting, rechtsaf dan maar.. ?
Onverhard is soms zo mooi!
Die gieren hielden het goed in de gaten
Vrijdag 24 mei
Van Gotor 🇪🇸 naar Almazan 🇪🇸
Het had vannacht geregend. Volgens verwachting was het al weer droog toen ik vanochtend vertrok. Voor de zekerheid de regenkleding stand-by, je weet maar nooit.
De Douro stroomt over de weg
Na vijfhonderd meter stopte ik om de regenkleding aan te trekken. Het was zachtjes gaan regenen. Weer een paar kilometer verder begon het te plenzen en dat duurde anderhalf uur.
Regen? Geen probleem
Ik beklom vandaag de Castilliaanse hoogvlakte. Een soort plateau op 1000 meter hoogte. Na de beklimming volgde dus geen afdaling, die heb ik nog te goed.
Dorpje
In Spanje zijn zwerfhonden. Vandaag kwam ik er één tegen, een grote. Het beest blafte een paar keer. Nu heb ik weleens gehoord dat dit intimidatie is. Dus ik scheld dat beest verrot. Druipt-ie meteen af... 1-0!
Wat later schrok ik me rot toen een hert zich plots uit de voeten maakte omdat ik aan kwam rijden. We hadden elkaar niet zien aankomen.
Het ging vandaag weer door een afgelegen gebied met alleen enkele kleine dorpjes bestaande uit een paar boerderijen. Na 100 kilometer kwam ik aan in Almazan. Nu eerst maar weer die natte schoenen aan en op zoek naar een restaurant!
De hoogvlakte
Update 22:28u: het slechtste restaurant ooit! Denk dat mijn schoenzool nog beter smaakt. Er was in de wijde omtrek ook niet meer keuze dan dit. De calorieën zijn weer binnen, zo is het ook.
Zaterdag 25 mei
Van Almazan 🇪🇸 naar Aranda de Duero 🇪🇸
Mocht je je afvragen of ik het nog wel uithoud in de hitte, nou dat valt wel mee. Vanmorgen om iets voor half 9 vertrok ik bij een gezonde fietstemperatuur van 8 graden. Later liep dit nog wel op naar een graad of 20, maar bloedhitte kan ik het nog niet noemen.
Verder was het een dag waarbij in totaal 4 hertjes zich voor me uit de voeten maakten en waarbij 2 groene hagedissen nog net op tijd overstaken.
Over glooiende wegen van uitstekende kwaliteit ging het verder westwaarts. Nu weet ik natuurlijk niet zeker of die wegen met EU-subsidie zijn aangelegd, maar mocht dat zo zijn: bedankt allemaal! Het was fijn fietsen.
Prachtige weg
Na 125 kilometer kwam ik in Aranda de Duero. De Duero of Duoro of Douro is de rivier die hier stroomt. Het is dezelfde als die gisteren over de weg stroomde nabij Gotor en ook dezelfde als die bij het Portugese Porto in de Atlantische Oceaan stroomt. Het heeft nog een eind te gaan.
Trots op de auteur van "El Cid"
Mocht u nog op zoek zijn naar een "opknappertje"...
Zondag 26 mei
Van Aranda de Duero 🇪🇸 naar Cuellar 🇪🇸
Er is eigenlijk altijd wel wat. Slecht weer, slechte wegen. Veel onverharde rotpaden of wind tegen. En anders wel iets teveel klimwerk voor iemand op een fiets met bagage. Daar heb ik me allang bij neergelegd, een ideale fietsdag bestaat gewoon niet.
Toch kwam vandaag wel behoorlijk in de buurt. Zon, 22 graden, licht glooiende wegen. En zelfs nog voornamelijk wind mee ook. Zo makkelijk vind je het normaal alleen in Noord-Holland.
Hola! (Momentje voor de sponsor)
De route ging vandaag langs Penafiel met z'n imposante kasteel en eindigde in Cuellar. Ook in Cuellar staat een prachtig kasteel dat toebehoorde aan de hertog van Alburquerque. Vanaf de muur heb je een schitterend uitzicht over de omgeving.
Wat verder opvalt in deze omgeving, is dat Amstel bier bij de meeste bars het huismerk is. Gelukkig hadden ze ook nog een Estralla Galicia op terras!
Fietsers inhalen? Dan 1,5 meter ruimte houden!
Penafiel
Kasteel van Cuellar
Ooievaarsnest op de verdedigingstoren van Cuellar
Uitzicht vanaf de kasteelmuur in Cuellar
Ook nog even een handwas
Maandag 27 mei
Van Cuellar 🇪🇸 naar Segovia 🇪🇸
Welkom bij een nieuwe aflevering van Rail Away. Vandaag ging het meer dan 40 kilometer lang over een oude treinrails. Hier is een mooi grindpad van gemaakt, maar wel bijzonder om langs de oude vervallen stations te fietsen.
De oude treinrails met klaprozen
Op dit grindpad kwam ik een wandelaar tegen, die even aan het uitrusten was. Deze pelgrim vertelde bezig te zijn met een voetreis naar Santiago de Compostella. Respect hoor, fietsen schiet nog een beetje op.
Dan nog de dieren: een overstekende haas of konijn. Een hele grote wesp, zeg maar XXL. Daar hoor je hier overigens niemand over. En een vlieg in mijn oor, denk dat die wel verdwaald is.
Halverwege kwam ik langs het stadje Coca, wat een schilderachtig kasteel heeft.
Kasteel in Coca
Uiteindelijk kwam ik na 86 kilometer aan in Segovia. Wat een mooie stad! Het heeft een schitterend Romeins aquaduct dat doorloopt tot onder de Alcazar. In dit kasteel hebben veel Spaanse vorsten gewoond en is o.a. Filips II getrouwd.
Het Romeinse aquaduct
De kathedraal
De kathedraal gezien vanaf het Alcazar
Het Alcazar van Segovia
De wapenkamer in het Alcazar
Dinsdag 28 mei
Van Segovia 🇪🇸 naar San Martin de Valdeiglesias 🇪🇸
Na 2 relatief relaxte fietsdagen moest ik vandaag weer aan de bak. Eerst de drukke stad uit en al snel ging het omhoog. Na 20 kilometer werd het serieus klimmen en na 28 kilometer was ik boven op de puerto de Navacerrada op 1880 meter hoogte. Ter vergelijking, de klim over de Pyreneeën ging tot 1800 meter.
Mooi hè?
Boven! 🔝
Na een mooie afdaling kwam ik op onverharde wegen terecht, wat op een gegeven moment veel weg had van een mountainbikeparcours. Mathieu van der Poel hoeft zich nog geen zorgen te maken, ik heb er niet veel talent voor.
Dat mensen dit leuk vinden..
Na een kort bezoek aan El Escorial, ging het verder zuidwaarts. Tot mijn vreugde zie ik plots het paard van Sinterklaas in de wei staan. Het is niet zo ver van Madrid dus zo gek is dat niet.
El Escorial
Amerigo
Ook het laatste stuk was veel onverhard. In combinatie met de afstand en de hoogtemeters, maakte het dit wel een zwaar dagje.
Wat opvalt, is dat het aan deze kant van de berg veel droger is. Dat zie je al aan de bermen.
De geitjes in het droge gras
In San Martin de Valdeiglesias drink ik twee biertjes in de schaduw bij 28 graden. Bij allebei de drankjes krijg ik er een lekker tapashapje bij. Niet verkeerd, etenstijd is hier pas rond 21.30u.
Dat smaakt nu wel!
Woensdag 29 mei
Van San Martin de Valdeiglesias 🇪🇸 naar Talavera de la Reina 🇪🇸
De regio Madrid liet ik vandaag achter me. Op naar Talavera de la Reina. Ondanks wat de naam doet vermoeden ligt Talavera aan de Taag, de rivier die bij Lissabon in de Atlantische Oceaan stroomt.
Vanmorgen was ik al voor half 8 vertrokken en dat beviel goed. De temperatuur loopt hier 's middags over de 30 graden, maar die eerste paar uur is het nog goed te doen.
Het dal van de Taag
Koeien in de wei
Onderweg kwam ik langs een weg die was afgezet wegens asfalteerwerkzaamheden. Geen paniek, een vriendelijke groet en de arbeider in zijn gele hesje deed een stap opzij, zodat ik nog net langs de over dwars geparkeerde shovel kon.
Talavera is een oude stad en is vooral bekend om de keramiektegeltjes. Ook in het koningspaleis van Segovia vind je keramiek uit Talavera.
In veel hostels is voor 8 uur 's ochtends geen personeel aanwezig. Nu hangt er meestal wel een brievenbus aan de gevel om de sleutel in te doen, maar mijn fiets staat in de berging en die gaat ook op slot. Wat nu? Met wijzen, handen en voeten, google translate en af en toe de woorden: por favor, gracias en muy bien, komt het allemaal goed. Ik weet nu waar de sleutel van de berging ligt en dus kan ik morgen vertrekken wanneer ik wil. Ole!
In veel hostels is voor 8 uur 's ochtends geen personeel aanwezig. Nu hangt er meestal wel een brievenbus aan de gevel om de sleutel in te doen, maar mijn fiets staat in de berging en die gaat ook op slot. Wat nu? Met wijzen, handen en voeten, google translate en af en toe de woorden: por favor, gracias en muy bien, komt het allemaal goed. Ik weet nu waar de sleutel van de berging ligt en dus kan ik morgen vertrekken wanneer ik wil. Ole!
De oude stadsmuur
Tegeltjes op het theater
Donderdag 30 mei
Van Talavera de la Reina 🇪🇸 naar Guadalupe 🇪🇸
Dat vroege starten was gisteren goed bevallen en dus deed ik er vandaag nog een schepje bovenop. Het was buiten nog donker toen ik mijn tanden stond te poetsen en bij zonsopkomst om iets voor 7 uur verliet ik Talavera. Wel goed om te weten, is dat zover naar het zuiden de dagen wat korter zijn dan in Nederland in deze tijd van het jaar.
Na een tijdje kwam ik weer op een tot fietspad opgewaardeerde oude spoorlijn terecht. Het navigeren was makkelijk: over 49 kilometer rechtsaf. Ik had veel voordeel van de oude tunnels en bruggen, wat me de nodige hoogtemeters bespaarde.
Verder was het een aantal kilometer lang vergeven van de hazen. Zoveel, het lijken wel... konijnen.
Tunnel in, gelukkig een lampje mee
Verder was het een aantal kilometer lang vergeven van de hazen. Zoveel, het lijken wel... konijnen.
Op het eind nog 2 overstekende hazen!
Puerto de San Vicente is de poort naar de Extremadura. Na een adembenemend mooie afdaling en het nodige klimwerk, kwam ik na bijna 112 kilometer aan in Guadalupe. Dit is na Santiago de Compostella het belangrijkste bedevaartsoord in Spanje. Er staat een prachtig 15e eeuws klooster.
Het klooster in Guadalupe
Morgen trek ik verder de Extremadura in. Nu is het woord Extremadura een samenvoeging van de woorden extreem (extrema) en zwaar (dura). Maar dat zal wel niks betekenen, toch?
Steeds ruiger
Onwerkelijk mooi!
Vrijdag 31 mei
Van Guadalupe 🇪🇸 naar Trujillo 🇪🇸
Ik wist dat het vandaag een pittig ritje ging worden. Het was lastig en heet. Kortom, de Extremadura deed zijn naam alle eer aan.
Mijn grootste zorg was het water. Ik heb 3 bidons mee, in totaal iets meer dan 2 liter. Maar als ik onderweg geen dorpje met een bar zou tegenkomen, dan is 2 liter op 90 kilometer in de hitte met nogal wat beklimmingen, niet al te veel.
Het voelde dan ook alsof ik op een oase stuitte, toen ik op 26 km voor Trujillo een dorpje binnen reed met een bar. De cola heeft nog nooit zo goed gesmaakt!
De Extremadura
Trujillo schijnt een mooi historisch stadje te zijn, maar ik heb er nog niet veel van gezien. Het is 6 uur, de thermometer tikt inmiddels de 35 graden aan, dus ik blijf nog even binnen.
Wellicht dat ik later vandaag, rond een uur of 8, er nog even op uit trek. Kan nog net voor het eten. Ik begin me het Spaanse ritme al aardig eigen te maken.
Vind ik mooi
Heel veel ooievaars hier. Pas maar op!
Strobalen zo ver het oog reikt
Nieuwe schoenen
Update 23:00u. Trujillo is inderdaad heel mooi, vooral het Plaza Mayor.
Plaza Mayor in Trujillo
Zaterdag 1 juni
Van Trujillo 🇪🇸 naar Merida 🇪🇸
Vanuit de uitgestrekte woestenij fietste ik vandaag steeds meer de bewoonde wereld weer in. Met eerst alleen nog veeteelt, later met steeds meer fruitbomen langs de weg. Na 98 kilometer bereikte ik Merida.
Een fraai kasteeltje
Koeien, ooievaars en geel gras
Een irrigatiekanaal waardoor fruit verbouwd kan worden
De naam Merida ken je misschien alleen als fietsenmerk, maar het was 2000 jaar geleden de belangrijkste stad van Hispanje. Genoeg reden om er vanmiddag, ondanks een temperatuur van 35 graden, op uit te trekken om de overblijfselen uit de Romeinse tijd te bekijken.
Sinaasappels aan de bomen
De Romeinse brug
De Tempel van Diana
Het Theater
Het is vanuit Merida nog ruim 230 kilometer naar Sevilla. Ik weet nog niet of ik dat in 2 of in 3 etappes ga doen.
Mijn verstand zegt: doe het in 3 dagen, vooral gezien de hitte en dan ben ik nog steeds snel gegaan.
Mijn gevoel zegt: doe het in 2 dagen, trek die lijn van de afgelopen 2 weken nog even door.
Ik heb het volgende besloten. Ik ga morgen eerst de kortere afstand fietsen naar Zafra. Mocht ik dan nog voldoende energie hebben voor het extra stuk, dan doe ik dat alsnog. Zo te zien zijn er voor beide opties voldoende overnachtingsmogelijkheden, dus kan ik dat gerust morgen wel beslissen.
Zondag 2 juni
Van Merida 🇪🇸 naar Zafra 🇪🇸
Het is dan toch gebeurd. Het heeft even geduurd en velen dachten dat het nooit zou gebeuren, maar dan toch. Ik ben verstandig geworden! Na 68 kilometer in het stadje Zafra hield ik het vandaag voor gezien.
Om 6u vanmorgen ging de wekker al weer, want de eerste paar uur is het nog goed te doen. Vanaf een uur of 9 begint het echt warm te worden, maar dan ben ik alvast een eind op weg.
De route vandaag was niet heel interessant, of ik raak verwend, maar het laat zich het best omschrijven als: fruitbomen, olijfbomen, een paar cactussen en oh ja... fruitbomen.
Fruit
Nog meer fruit
Ah, cactussen... en fruit!
Was er dan niets opvallend aan de rit vandaag? Toch wel. Tot twee keer toe kwam ik een groep zigeuners tegen, compleet met paarden, kar, kleding en een Russisch klinkende taal. Voor zover ik kan beoordelen geen folklore, maar authentieke gipsies.
Het fietste vandaag niet echt lekker. Steeds had ik het idee dat iemand aan mijn bagagedrager hing. Of waren mijn banden misschien zacht? Nee, niets van dat. Het kwam doordat de weg vals plat omhoog liep, 68 kilometer lang! En daarom toch weer bijna 800 hoogtemeters. Dan heb ik toch liever een paar echte beklimmingen met daarna een afdaling.
Zafra is een mooi klein stadje met veel witte gebouwen. Ik heb een kamer aan het Plaza Grande.
Fijne zondag allemaal en geniet van de warme dag! ☀️
Nee, geen zigeuners. Dit zijn gewoon Spanjaarden met paarden en wagen
Maandag 3 juni
Van Zafra 🇪🇸 naar Almaden de la Plata 🇪🇸
De ober had het gisteren nog zo vriendelijk aangeboden: "wilt u morgen om 7u gaan fietsen? Dan regelen we toch het ontbijt om half 7. Ik ga even bellen".
Vanmorgen om half 7 stond ik in de lobby van het hotel. Buiten was het nog donker en er was niemand te bekennen. Na een kwartier kwamen er 3 Portugese fietsers bij en één van hen begon meteen maar te bellen. Ik was ondertussen al lang met mijn eigen ontbijt begonnen. Ik had al zo'n voorgevoel, dit klonk te mooi om waar te zijn. Uiteindelijk kon ik iets na 7 uur dan toch vertrekken.
Als je hier fietst hoor je voortdurend geritsel in de berm. Meestal is het iets kleins, een vogel of een salamander. Wat nu uit de berm kwam was niet zo klein. Een grote zwerfhond schrok zich een hoedje toen ik aan kwam fietsen. Hij herstelde zich snel en begon meteen met zijn intimidatiepraktijken, beetje grommen enzo. Dus ik geef ook deze arme stakker de volle laag. Vooral die rollende godverrr... deed het goed! Het arme beest keek alsof hij er toch ook allemaal niks aan kon doen en droop vervolgens af.
Verder was het een dag met veel klimmen en dalen en met wat veebedrijven en later grote percelen met kurkeiken langs de weg.
In Almaden de la Plata is niet zoveel te beleven. Beetje relaxen, misschien nog een dutje en om half 10 is het tijd voor het diner.
Het Iberische Serranovarken
Koetjes
Kurkeiken
Dinsdag 4 juni
Van Almaden de la Plata 🇪🇸 naar Sevilla 🇪🇸
Finish!! Ik ben op de plaats van bestemming, de vakantie kan beginnen! Nee hoor, de reis is de bestemming heb ik weleens gehoord en zo is het ook.
Na 73 kilometer bereikte ik vanmorgen Sevilla. Het ging erg soepel over steeds drukker wordende provinciale wegen. Bij de eerste rotonde in Sevilla liep de rit toch nog wat vertraging op. Een complete zigeunergemeenschap werd onder politiebegeleiding verhuisd.
Zigeuneroptocht
Toch kon ik al om half 12 in mijn kamer. Klaar dan zou je zeggen. Nou, nog niet helemaal.
Aangezien er in het hotel waarin ik verblijf geen fietsen naar binnen mogen, wil ik de fiets met tassen en fietskleding vandaag al inleveren voor transport naar Nederland.
Maar omdat de spullen nog een aantal dagen daar opgeslagen worden, wilde ik eerst nog even de kleding gewassen hebben. Op naar de wasserette dus. De kleding is om 19u klaar. Dan kan ik de spullen daarna wegbrengen voor transport.
En dan? Nou ik ben nog tot vrijdag in Sevilla, dan neem ik de trein naar Cordoba en ergens volgende week vlieg ik vanaf Malaga weer naar huis. Adios!
De rustige weg kort na zonsopkomst
Sevilla
