*Fietsen naar Rome 2018*

De reis

In juni 2018 ben ik vanuit Noord-Holland naar Rome gefietst. Achter mijn MTB met strandbanden had ik een topeak journey trailer, een handige "kar" met 1 wiel die wordt bevestigd op de achteras van de fiets en scharniert achter het achterwiel waardoor geen contact met het wiel mogelijk is. Het stuurt prima, ook bergaf durfde ik het gerust te laten lopen. Ik heb deels gekampeerd en deels overnacht in hotels, hostels en B&B's. Voor de route heb ik gebruik gemaakt van de uitgestippelde route van Paul Benjaminse via gps.

Route

Dag 1, naar Utrecht 🇳🇱

Ik was van plan om verder te geraken maar door aanhoudende regen ben ik rond 13.30u in Breukelen op terras beland. Uiteindelijk ruim 3 uur later weer verder gegaan en in verband met het weer na in totaal meer dan 110 km een hotel opgezocht in Utrecht.

Het Noord-Hollandse polderlandschap

Versnaperingen in Middenbeemster

Brug over het IJ bij Amsterdam

Dag 2, van Utrecht 🇳🇱 naar Deurne 🇳🇱

De dag begon slecht. Ik moest eerst weer naar de route toe navigeren maar het lukte me niet om die te vinden. Na 12 km stond ik weer op een steenworp afstand van mijn vertrekpunt. Zwaar chagrijnig het eerste uur daarna. 

Via een enorme brug langs de grote weg stak ik de Waal over. Uiteindelijk nog gezellig een snack gegeten voor lunch. Met de veerpont ben ik vervolgens de Maas overgestoken. Mooie omgeving hoor, maar wel slechte fietspaden in Brabant. Veel van die 30-30 tegels die schots en scheef staan door boomwortels.  

Na een ijsje bij de Chinees nog even het laatste stuk naar de camping in Deurne. Vandaag ook weer 108 km gereden. En voor het eerst (in mijn leven) kamperen! Het opzetten van de tent ging alsof ik dit al jaren deed, had ook al expres een keer geoefend voor vertrek. Na het douchen nog even naar het dorp gefietst alwaar het kermis was.

fietspaden in Nederland

tentje staat hoor!

Dag 3, van Deurne 🇳🇱 naar Aken 🇩🇪

De route ging min of meer in rechte lijn naar Aken. Vanaf Weert begint het landschap steeds meer hoogteverschil te vertonen. Voor het eerst tijdens deze tocht in het buitenland gefietst, al eerder dan verwacht stak ik de grens met België over. Daarna terug Nederland weer in. In Limburg was een wielerwedstrijd voor profs bezig: de Hammer series. Heb er niet veel van gezien, moest wel een paar keer het parcours oversteken maar dat ging allemaal soepeltjes. 

Hammer series, een wielerwedstrijd

Na 106 km in Aken beland. Aken is een mooie stad, heb lekker gegeten op terras, het lichaam vraagt inmiddels om calorieën, het liefst zoveel mogelijk. Wel een beetje last van blaren op mijn hielen, maar dat zal wel weer overgaan. De fietskleding heb ik op de kamer gewassen in de wasbak. De kleding goed uitgewrongen en in handdoeken opgerold, hopelijk is het morgen weer droog.

paarden langs de Maas

De Dom in Aken

Aken

Balkonconcert in Aken

Dag 4, van Aken 🇩🇪 naar Lieler 🇱🇺

Wat een dag! Vandaag de Ardennen in. Het eerste stuk gaat over en langs een (geasfalteerde) oude spoorbaan, de Vennbahn. In vervlogen tijden deed dit dienst als verbinding tussen Luxemburg en Aken voor het vervoer van kolen en ijzererts. Doordat treinen een voorliefde hebben voor geleidelijk stijgende tracés, wordt het nooit echt stijl, over een lang stuk loopt de weg met 2 a 3% omhoog. Dat maakt dit een ideale verbindingsweg door de noordelijke Ardennen.

Het tweede deel gaat diep de Ardennen in met veel onverharde wegen en korte venijnige klimmetjes. Het is inmiddels warm geworden en de zon heeft last van bewijsdrang, heerlijk! Het is al na vijven als ik de camping net over de grens in Duitsland bereik. Blijkt dat ze dicht zijn in verband met overstromingen eerder die week. Electra uitgeschakeld en ook het sanitair tijdelijk onbruikbaar. Supervervelend voor die mensen natuurlijk, en dus zat er niets anders op dan op zoek te gaan naar een volgende camping. 

De dichtstbijzijnde camping is over de grens in Luxemburg en zoals meestal bij een grens betekent dat nog een kleine 5 km extra klimmen. Het is al 6 uur geweest als ik, moe en geroosterd, na 117 km op de camping aan kom. Helaas is op maandag het restaurant gesloten en er is ook niets in het dorp open. Het kan mijn humeur allemaal niet bederven hoor, het is zoals het is. Na mijn tent te hebben opgezet, maak ik op eigen gerei de noodles en een cup-a-soup klaar. Na het douchen is het al bijna donker en dus duik ik al voor tienen mijn slaapzak in. Morgen weer verder.

Aken uit en de heuvels in

Vennbahn radweg

Met een beetje fantasie zie je de slagbomen dichtgaan voor de naderende stoomtrein

Prachtige omgeving

veel (semi-)onverharde wegen

Dag 5, van Lieler 🇱🇺 naar Wasserbillig 🇱🇺

Eerst maar weer terug op de route zien te komen.. Door dat klimmetje gisteren aan het eind van de middag zit ik nu op hoogte en ik heb geen zin om dezelfde weg weer terug te fietsen. Ik kies er daarom voor om een stuk door Luxemburg te gaan. Helaas is het een drukke weg met veel vrachtverkeer, niet erg geschikt voor fietsers. Oppassen dus! 

In de buurt van Vianden vind ik de route weer en geniet ik van een koffie met appeltaart. Het is heerlijk zonnig weer. Na Vianden volgt nog een lastig stuk over smalle wegen maar daarna kom ik op een mooi fietspad langs de Sauer. Zo volg ik de grens tussen Luxemburg en Duitsland. Op de camping in Wasserbillig heb ik geen stroom, dus 'leen' ik wat in de doucheruimte om mijn telefoon en navigatie weer op te laden voor de volgende dag. Het restaurant in Wasserbillig is dicht (wat is dat toch?), ik doe daarom boodschappen bij de Lidl en eet een broodje met beleg op een bankje langs de rivier. Het kan slechter.

Luxemburg waar een waterig zonnetje langzaam terrein wint

Vianden

Dinner with a view

Dag 6, van Wasserbillig 🇱🇺 naar Thionville 🇫🇷

Vandaag een relatief makkelijke dag. Eerst volg ik de Moezel, bij Schengen (bekend van dat akkoord) rij ik Frankrijk binnen. Via de D1 arriveer ik na 74 km in Thionville. Morgen een zware dag voor de boeg, voor vandaag hou ik het voor gezien. Adieu!

De Moezel 

Dit is fijn fietsen hoor!

Dag 7, van Thionville 🇫🇷 naar Mittersheim 🇫🇷

Deze dag zat al vanaf het begin van de reis in mijn hoofd en ik moet toegeven dat ik hier best wel tegenop zag. De rit door Lotharingen gaat door een relatief arm deel van Frankrijk. 

Bij de laatste mogelijkheid stop ik bij een buurtwinkeltje om m'n energievoorraad aan te vullen. De komende 80 km is er op de route geen winkel meer, geen tankstation, niets. Alleen half verlaten dorpjes en wat akkerbouwbedrijven. 

De dag begint met regen, wat later overgaat in buien en het eindigt met een waterig zonnetje. Het was een lange dag in het zadel en na 125 km arriveer ik in Mittersheim. 

Het is donderdag en dan is de receptie van de camping dicht.. Nu kan ik natuurlijk illegaal mijn tentje opzetten maar daar heb ik even geen zin in. Ik zoek een goedkoop motelletje. Vieze tapijten en een antiek spiraalveringbed. Vergane glorie, maar de cordon-bleu mit pommes smaakt prima.

Poppy's in Noord-Frankrijk

Verlaten en vervallen huizen

Tijd om de regenkleding aan te doen

Mooi landschap

Dag 8, van Mittersheim 🇫🇷 naar Obernai 🇫🇷

Ik heb er inmiddels al een week opzitten. Vanuit Lotharingen gaat het naar de Elzas. De grens tussen deze regio's is een kloof waar een kanaal doorheen loopt met heel veel oude sluizen, de meeste niet meer in gebruik. Verderop zie ik veel dezelfde plezierjachten die je daar blijkbaar kan huren. 

Door de kloof met de oude sluizen

"Welkom in de Elzas"

Over mooie rustige wegen

Ooievaar!!

Na 92 km bereik ik de camping in Obernai waar een wasmachine is, en waar ik dankbaar gebruik van maak. Nog voordat de was droog is begint het hard te regenen. Ik heb de waslijn in de voortent gespannen en terwijl de regen op het tentdoek klettert hoor ik de donder langzaam dichterbij komen. De tent is goed waterdicht, heb heerlijk geslapen.

Wasdag

Snel naar binnen

Dag 9, van Obernai 🇫🇷 naar Baldersheim 🇫🇷

Een mooie route door de Elzas, langs dorpjes met de karakteristieke vakwerkhuizen en over golvende wegen tussen groene wijnranken. Veel van deze wegen zijn uitsluitend toegankelijk voor fietsers en landbouwverkeer, heerlijk rustig fietsen. 

De typische architectuur van de Elzas

Nog meer Elzas

's middags komt een dreigend onweer boven de Vogezen steeds dichterbij. Ik zoek via Google Maps een camping maar als ik daar aankom is er geen receptie, alleen een hoog, dicht hek. Op een bord ernaast lees ik iets over camping naturale etc etc en een telefoonnummer om te reserveren. Ik besluit mijn heil verderop te zoeken en stap weer op de fiets. Het onweer is nu echt dichtbij, de eerste druppels vallen en ik schrik me rot van een onverwacht harde onweersklap. Gek genoeg blijft het daarbij. Toch lukt het om na 98 km redelijk droog de bestemming te bereiken. 's Avonds eet ik in een Steakhouse ketenrestaurant. Heerlijk die calorieën!

Route du Vin

Dag 10, van Baldersheim 🇫🇷 naar Waldshut-Tiengen 🇩🇪

Het plan was simpel, ik zou naar de Rijn fietsen, die volgen tot in Bazel, en dan verder de Rijn volgen richting het oosten langs de Duits-Zwitserse grens. 

Ik was op tijd vertrokken en volgde een kanaaltje ervan uitgaande dat deze richting de Rijn zou gaan. Fout gedacht. Pas na 17 km kom ik er achter dat ik de verkeerde kant op fiets. Ik ga naar het zuid-westen en niet naar het oosten waar de Rijn zou moeten zijn. Vanaf hier rechtstreeks naar de Rijn zou een martelgang betekenen met veel hoogtemeters extra. Ik besluit mijn verlies te nemen, keer om en ga een heel stuk weer terug over hetzelfde fietspad als waarover ik ook heen ging. 

Fietspad met hindernissen nabij Mullhouse

Het is zondag en als ik in Bazel aankom is het druk op de terrasjes langs de rivier. Ik eet en drink daar ook wat en vervolg mijn weg langs de Rijn. Het is al laat in de middag en ik heb 136 km op de teller als ik in Waldshut aankom. Hier is een camping en omdat het aan de Duitse kant van de Rijn is, is het een stuk goedkoper dan alles aan de overkant. Hier zijn gelukkig ook weer wasmachines aanwezig. Ik deel het campingveldje met een groep motorrijders uit Twente. Die hebben het maar makkelijk. 😉

Geen paniek mensen, enkel ter educatie

Keuze te over voor de fietsende medemens

Bazel

De gevaarlijkste vogel ter wereld, deze brengt kinderen!

Tijd om de dag te evalueren

Dag 11, van Waldshut-Tiengen 🇩🇪 naar Arbon 🇨🇭

Verder oostwaarts, het doel vandaag is om de Bodensee te bereiken. Het is een pittig traject voornamelijk over asfaltwegen door een bosrijk en dunbevolkt gebied. 

's Middags na een rit van 112 km staat mijn tent op een grasveldje direct aan de Bodensee. Het uitzicht is prachtig, de overkant is Duitsland en meer naar rechts moet Oostenrijk liggen. Na het douchen eet ik een currywurst mit pommes op de camping. Een mooie dag in het zadel!

De Rijn

Stilleven aan de Bodensee

Dag 12, van Arbon 🇨🇭 naar Chur 🇨🇭

Er is regen voorspeld en veel ook. Als ik wakker word, ben ik verbaasd dat het nog droog is. 

Ochtendlicht aan de Bodensee

Snel pak ik mijn spullen, schuif een paar repen naar binnen en spring op mijn fiets. Er zijn meerdere fietstoeristen op de camping maar blijkbaar ben ik de enige die liever droog fietst. Dat onthaasten lukt soms nog niet helemaal. 😉

Na een tijdje stop ik om foto's te maken van de dreigende wolkenlucht. De regen zal de camping nu wel overspoelen. 

Daar komt de regen

Vervolgens kom ik er achter dat ik mijn Garmin ben vergeten aan te zetten. Shit! 10 km niet geregistreerd, het zal niet voor het laatst zijn. Ik doorkruis vandaag 3 landen: ik begin en eindig in Zwitserland en tussendoor fiets ik nog een stukje door Oostenrijk en Liechtenstein, veel onverhard. Weer een mooie fietsdag van 99 km. De Alpen komen nu echt dichtbij.

Daar zijn de bergen!

Onverhard fietsen is soms prachtig

Dag 13, van Chur 🇨🇭 naar Splugen 🇨🇭

De ene dag is de andere niet, dat heb ik intussen wel geleerd. Je kan het niet plannen, je loopt tegen dingen aan en dat moet je dan zien op te lossen. Vandaag is een dag dat mijn geduld en oplossingsvermogen op de proef worden gesteld. 

De dag begint met lichte regen en dat blijft de hele dag zo. Ik zeg de Rijn vaarwel en vervolg mijn weg steeds verder de Alpen in, van een hoogte van 600 m naar 1450 m. Al snel gaat de route onverhard en tientallen kilometers fiets ik door bossen over onverharde paden zonder iemand tegen te komen. 

On y va!

De Polenweg, een weg die zo heet omdat het in de Tweede Wereldoorlog door Poolse geïnterneerde soldaten werd aangelegd

De omstandigheden hebben ook gevolgen voor het materiaal. Ik rij lek en bij het verwisselen kom ik er achter dat mijn pomp stuk is. Probleem. Er zijn geen huizen in de buurt waar ik kan vragen om een pomp te lenen maar wonderbaarlijk genoeg is er wel een treinstation. Op google maps zie ik dat Thusis een grotere plaats is 2 stations verderop. Ik koop een kaartje en neem mijn wiel mee in de trein. De andere spullen laat ik achter. Bij de ene winkel hebben ze nieuwe reservebanden, bij de andere een goede pomp. Zo kom ik anderhalf uur later weer terug bij mijn fiets. Alles ligt er gelukkig nog. 

Ik fiets verder, langzaam hoogte winnend, en kom er achter dat de nieuwe band ook langzaam leegloopt. Ik besluit niet weer te wisselen maar de band op te pompen, iets wat ik de kilometers daarna regelmatig moet herhalen. Het komt mijn humeur niet ten goede maar ik zet door. Ik wil per se naar Splugen. 

Het is al na 7 uur 's avonds als ik na slechts 47 km in Splugen aan kom. Het regent nog steeds en het is 9 graden. Ik besluit mezelf te trakteren op een warm bed en stop bij een hotel. De uitbater komt al naar buiten en ik kan mijn spullen in de apres-ski bar in de kelder stallen. Ik heb een kamer op de zolderverdieping waar de kachel de ruimte verwarmt. In het restaurant bunker ik de nodige calorieën weer naar binnen en ik slaap heerlijk die nacht. Dit soort dagen horen er ook bij, dat geeft niks.

Schitterend bergmeertje op weg naar Splugen, niets mis mee

Dag 14, van Splugen 🇨🇭 naar Menaggio 🇮🇹

Zoals ik al zei is de ene dag de andere niet en dit is een heerlijke dag. De zon schijnt, dat is al iets. Ik verwissel de lekke binnenband en de nieuwe lijkt het goed te houden. Vervolgens rij ik eerst naar de plaatselijke fietsenmaker en ik mag een bus kettingreiniger lenen waarna de fiets ook weer soepel loopt. Regen en onverharde wegen zijn geen gelukkige combinatie voor de ketting. 

Ik ben er weer klaar voor en de weg begint meteen te klimmen. De Splugenpass ligt voor me en ruim anderhalf uur later bereik ik de top, ik ben in Italië!! Het is fris hierboven, een graad of 6 en snel maak ik een paar foto's. 

Selfie

Smeltwater

De haarspeldbochten van de Splugenpass 

Wow!

Boven op de top, 2115 m

Rillend begin ik aan de afdaling op mooi asfalt en het is heerlijk om naar beneden te zoeven. Iedere kilometer wordt het ietsje warmer. In Chiavenna eet ik een heerlijke salade en ik stuur een berichtje waar ik ben. Daarna gaat het nog in licht dalende lijn, maar door een stevige tegenwind moet ik wel behoorlijk op de pedalen duwen. 

Lekker afdalinkje hoor

De Alpen

Lunch in Chiavenna

Langs het Comomeer zijn heel veel tunnels. Bij de meeste ligt de oude weg er omheen er nog en kan je die met de fiets beter nemen. Bij 2 tunnels kon dat niet en moest ik er door. De langste tunnel was ruim 4 km lang en het is best beangstigend om daar doorheen te fietsen. Het geluid van de kleinste auto wordt in een tunnel zo versterkt dat het lijkt alsof je ieder moment overreden kan worden door een enorme bus. Stevig doortrappen, en dan komt er vanzelf weer licht aan het eind van de tunnel. 

Lago di Mezzola

Lago di Como

Na 95 km bereik ik een camping in Menaggio. De vriendelijke eigenaar neemt rustig de tijd en zegt dat ik maar een plekje moet zoeken. Ik fiets een rondje over de camping en kom tot de conclusie dat er eigenlijk geen plek meer over is. Ik zet mijn tentje uiteindelijk langs een looppad naar het toiletgebouw, je moet niet te kieskeurig zijn. Het is hier 27 graden en 's avonds eet ik pizza in het dorp. Dit is het leven!

Menaggio

Nu eerst: pizza!

Dag 15, van Menaggio 🇮🇹 naar Clusane (meer van Iseo, 🇮🇹)

Dag 15 en tot nu toe heb ik iedere dag gefietst. Ik ben 2 weken onderweg maar voel geen vermoeidheid. Vanaf Menaggio ga ik eerst met het pontje naar de overkant. Heerlijk op een boot en bij de 2e stop in Bellagio kan ik van boord. 

Bellagio

Over een glooiende asfaltweg langs het Comomeer gaat het naar Lecco, vandaar volg ik de rivier de Adda voornamelijk over onverharde wegen. Ik begrijp niet dat ze daar geen laagje asfalt neerleggen, dan heb je zo'n mooi fietspad langs de rivier in plaats van dat gehobbel. 

Met een beetje gang moet het wel lukken

langs de Adda

's Middags gaat het over provinciale wegen na een rit van 108 km richting het meer van Iseo. Op de camping zoek ik 's avonds in het donker een weg naar het restaurant. Had ik nou mijn zaklamp maar meegenomen. Ik ben de enige gast en bestel snel een pizza met peer. Na een kwartiertje krijg ik mijn pizza en dit is de lekkerste pizza die ik ooit gegeten heb en dat in de kantine van een camping. Italië is fantastisch!

Dag 16, van Clusane (meer van Iseo, 🇮🇹) naar Mantova 🇮🇹

Ik fiets dwars door Brescia waar het markt is. Afstappen dus en rustig wandelen met fiets en kar naar het einde van de straat. Daarna fiets ik richting Gardameer waar ik lunch in Desenzano del Garda en vandaar gaat het zuidwaarts. Ik heb de uitlopers van de Alpen nu echt achter me gelaten en ben op de Po-vlakte aangekomen in Mantova na 104 km fietsen. Mantova is een mooie oude stad met een gezellig centrum! De omgeving vond ik niet zo bijzonder.

Brescia (hier geen markt)

Landschap tussen Iseo en Gardameer

Lunch in Desenzano del Garda

Mantova

Dag 17, van Mantova 🇮🇹 naar Modena 🇮🇹

Vandaag gaat het over de Po-vlakte en het is de makkelijkste dag sinds de eerste twee ritten in Nederland al is het wel erg warm, de temperatuur nadert de 35 graden. Niet te veel stilstaan, rijwind geeft nog een soort van verkoeling. Het landschap doet het best denken aan een zomerse dag in de polder, inclusief beregeningshaspel en akkerbouw. Ook hier werken de boeren op zondag als dat nodig is. 

Po-vlakte, Hollandser kan het niet

Na 91 km bol ik Modena binnen en zoek een hostel op. Modena (Italianen leggen de klemtoon op de Mo) is de stad van Ferrari en Pinarello. Ik heb er niets van gezien. Vond het eerlijk gezegd niet de leukste stad, al is het wel mooi. Maar geen uitgelaten sfeer met druk pratende Italianen. Het ijs smaakte wel Italiaans lekker!

Plein in Modena

De Kathedraal (13e eeuw)

Dag 18, van Modena 🇮🇹 naar Pistoia 🇮🇹

De 18e fietsdag in 18 dagen en qua parcours misschien wel de zwaarste. Ik begin aan de voet van de Apennijnen en ik merk al snel dat ik vandaag superbenen heb. 

Betoverend landschap in de Apennijnen

Het doel van de dag is Porretta Terme maar als ik daar om 3 uur 's middags aan kom en mezelf heb getrakteerd op een lekkere tosti heb ik nog genoeg energie over. Als ik de resterende 40 km naar Pistoia nog doe, dan heb ik morgen een rustdag en loop ik evengoed een dag in op schema. 

Ik besluit die 40 km er nog achteraan te plakken en nadat de weg nog verdacht lang ophoog blijft lopen begint dan eindelijk de fantastische afdaling naar Pistoia, 126 km op de teller. Pistoia, de eerste stad in Toscane achter de Apennijnen van mijn route. In Pistoia heb ik een prachtige B&B in een historisch pand in het centrum. Dit is mijn verblijf voor de komende 2 nachten. Morgen rustdag!

Pistoia, pareltje in Toscane

Dag 19, rustdag 🚳

Het is niet zo dat ik een rustdag echt nodig had, maar ik wilde graag Florence bezoeken en aangezien mijn route daar niet direct langs ging, leek Pistoia me een mooie uitvalsbasis voor dit bezoek.

Pistoia ligt ongeveer 35 km ten noordwesten van Florence en een treinretour kost nog geen € 10,-. Wel je kaartje stempelen, ook als je dit aan het loket gekocht hebt, dat bespaart je wat overdreven misbaar van een goedhartige conducteur. 

Florence heeft een compact centrum waar je te voet alle highlights kan bereiken. Wel over de hoofden lopen, je kan hier ook niet anders. Dat was wel even wennen zeg, wat een drukte en al die groepen mensen achter iemand met een vlaggetje aan. 

Natuurlijk is er de schitterende Kathedraal en de bekende Ponte Vecchio, maar mij ging het vooral om het Uffizi museum, prachtige renaissance kunst.

Kathedraal, Florence

Ponte Vecchio, Florence

Entree van het Uffizi in Florence

Na afloop was het heerlijk om deze hysterie weer achter me te laten en op het rustige maar even schitterende pleintje in Pistoia wat te gaan eten. La vita è bella!

Dag 20, van Pistoia 🇮🇹 naar Siena 🇮🇹

Weer op de fiets en wat een overweldigend landschap. Dit is Toscane zoals je het je voorstelt. Fotomomenten te over en na 110 intensieve maar mooie kilometers in Siena terecht gekomen. 

Ik had deze parel graag wat beter bekeken, maar kort na inchecken begon het hard te regenen. Na het douchen dus een sprintje naar de bar aan het einde van de straat. Daar hadden ze Uruguay-Engeland op staan en als borrelhapje kleine pizzapuntjes in 3 smaken. 

Tegen 11 uur liep ik hetzelfde stuk weer terug naar mijn kamer. Ik heb dus helaas niet zoveel van Siena gezien door de regen, maar dat is dan een goede reden om daar nog eens naar terug te gaan!

Mooi vergezicht, en dus ook de nodige hoogtemeters

Vinci, bekend van Leonardo

Man man man 😍

Druivenranken met op de achtergrond een mooi ommuurd stadje in Toscane

Dag 21, van Siena 🇮🇹 naar Chiusi 🇮🇹

Vandaag verder in het heerlijke Toscane. Het landschap net zo mooi als gisteren en ook de benen voelen net zo goed. Het is warm, al dagenlang overdag ruim boven de 30 graden en de afstand zo'n 85 km. 

De Italiaanse bezoeker in de bar in Siena gisteren zei dat het enige mooie aan Chiusi de brug is. Nu is het natuurlijk niet te vergelijken met al die mooie historische stadjes hier, maar behalve een prima B&B is er ook nog eens super lekker eten! De carpaccio en de salada mista waren ongeëvenaard. Genieten hier!

Sprookje

Toscane

De bergen zijn nooit ver weg

Dag 22, van Chiusi 🇮🇹 naar Viterbo 🇮🇹

Het ging vandaag vanuit Toscane een klein stukje door Umbrië en daarna door de provincie Lazio en dat was te merken aan de wegen. Dat wordt blijkbaar per provincie onderhouden en in Lazio is daar waarschijnlijk geen geld voor of ze hebben andere prioriteiten maar de wegen werden er niet beter op. 

Niet ver voor Viterbo stuitte ik tot mijn verbazing op een beeld dat ik alleen op Paaseiland zou verwachten. Maar die hebben ze hier dus ook neergezet, al is dit wel een replica.

De route ging vandaag langs Orvieto en na 100 km bereikte ik Viterbo. 

"Roma" inmiddels al op de borden

Orvieto

Een stadje op de rotsen gebouwd

Paaseiland ...... O nee..

Dag 23, van Viterbo 🇮🇹 naar Rome 🇮🇹 (🇻🇦)

Het is nog 106 km naar Rome, de laatste dag op de fiets. Ik ruik de stal maar moet nog wel talloze heuvels over voordat ik er ben. 

Ik rij Rome binnen over een drukke 3-baansweg en ben blij met de navigatie zodat ik kan zien wanneer ik moet voorsorteren. Veilig rij ik verder Rome in en dan sta ik opeens op het Sint Pietersplein, een bijzonder besef. 

Arrivo

Er zijn nog meer fietsers, allemaal Nederlanders. Het einddoel van de reis is bereikt, en ik moet alleen nog een klein stukje naar de camping ten noorden van de stad. Het is even zoeken maar dan ben ik ook daar gearriveerd. Op de camping kan ik ook m'n fiets inleveren, die wordt anderhalve week later door de firma Soetens netjes weer thuis gebracht. Zelf reis ik de volgende dag met 2 plastic tassen met wat kleding en spulletjes naar het centrum. 

Voordat ik ben ingecheckt in mijn appartement voor de komende dagen koop ik eerst een riem. Die heb ik inmiddels hard nodig om te voorkomen dat mijn broek afzakt. Na een paar dagen Rome vlieg ik weer terug naar Amsterdam. 

Trevi fontein

Colosseum

Pantheon

Forum Romanum

Piazza Venezia

Trastevere, een gezellige wijk in Rome

Het was een mooie reis en een ervaring voor het leven!